Απόστρατοι γράφουν για την 28η Οκτωβρίου 1940 στο Notos Line

Γράφει ο
Σπύρος Σταματόπουλος

Συνταγματάρχης ε.α.

28η Οκτωβρίου 1940

"Αι Ιταλικαί στρατιωτικαί δυνάμεις προσβάλλουν από της 5:30' π.μ. της σήμερον τα ημέτερα τμήματα προκαλύψεως της ελληνοαλβανικής μεθορίου. Αι ημέτεραι δυνάμεις αμύνονται του πατρίου εδάφους".

Αλήθεια πόσο συγκλονιστικό είναι αυτό το πολεμικό ανακοινωθέν της 28ης Οκτωβρίου 1940, που ακούστηκε από το ελληνικό ραδιόφωνο και έχει χαραχτεί ανεξίτηλα στις μνήμες όλων μας κάνοντάς μας μέχρι σήμερα να ανατριχιάζουμε στο άκουσμά του κάθε επέτειο της 28ης Οκτωβρίου!

Χάραζε η 28 Οκτωβρίου 1940 όταν οι σειρήνες ανακοίνωναν στο Πανελλήνιο ότι η φασιστική Ιταλία με τελεσίγραφο ζητούσε από τον τότε πρωθυπουργό της Ελλάδας Ιωάννη Μεταξά να της παραχωρήσει τμήματα του εδάφους της.

Η απάντηση αυτού ήταν περίτρανα “ΟΧΙ”.

Ένα “ΟΧΙ” που ο Ελληνικός λαός με πρωτοφανή προθυμία και αυταπάρνηση ενστερνίστηκε πράττοντας το αυτονόητο για αυτόν. Ήταν η απολύτως φυσιολογική εκδήλωση της Ελληνικής ψυχής όπως αυτή στο διάβα των αιώνων διαπλάστηκε, περνώντας από γενιά σε γενιά.

Φαινόμενο καθόλου άγνωστο στους Έλληνες να αρνούνται να υποκύψουν σε δυνατότερους και πολλαπλάσιους, από το “ΜΟΛΩΝ ΛΑΒΕ” στο “ΟΧΙ”.

Όλοι οι Έλληνες συνεπής με την ιστορία του έθνους έσπευσαν να ανταποκριθούν με ασυγκράτητο ενθουσιασμό και πατριωτισμό. Γιατί αυτός είναι ο Έλληνας, στα δύσκολα δείχνει την πίστη του στις αξίες και τα ιδανικά του Έθνους.

Από όλη την Ελλάδα, από τον Έβρο μέχρι την Κρήτη, ο Ελληνικός λαός σύσσωμος ξεσηκώθηκε, ακοίμητος φρουρός και υπερασπιστής των οσίων και ιερών της φυλής φωνάζοντας “ΟΧΙ”, κανείς δεν θα μολύνει και δεν θα βεβηλώσει τα άγια τούτα χώματα, τα ποτισμένα με το αίμα αναρίθμητων ηρώων στην πολυχιλιετή ιστορία μας.

Κι αυτή τη φορά άφθονο στα πεδία των μαχών χύνεται Ελληνικό αίμα. Για να γραφτούν και πάλι οι ενδοξότερες σελίδες της παγκόσμιας ιστορίας.

Ούτε ο βαρύς χειμώνας, ούτε η στρατιωτική υπεροχή του αντιπάλου τον εμπόδισαν.

Φωνάζοντας την ιαχή ΑΕΡΑ πολέμησε, αγνοώντας ακόμη και αυτόν τον θάνατο.

Η νίκη αρχίζει να φτερουγίζει πάνω από τα ελληνικά όπλα από τις πρώτες ακόμα στιγμές που έληγε το ιταλικό τελεσίγραφο. Η ελληνική ψυχή για άλλη μία φορά απέδειξε τον ηρωισμό που κληρονομήσαμε από τους προγόνους μας και στάθηκε αντάξια της ιστορίας του Έθνους.

Οι νίκες δεν άργησαν να έρθουν και να διαδέχονται η μια την άλλη. Τα βουνά της Πίνδου γεμίζουν από ηρωικές πράξεις των Ελλήνων μαχητών και χιλιάδες νεκρούς εισβολείς.

Η Κορυτσά πρώτη και ακολουθούν Μοσχόπολη, Πόγραδετς, Πρεμετή, Άγιοι Σαράντα, Δέλβινο, Αργυρόκαστρο, Χειμάρα, Κλεισούρα πέφτουν και ο Ελληνισμός της Βορείου Ηπείρου υποδέχεται τον Ελληνικό Στρατό με σημαίες Ελληνικές που για χρόνια είχε καλά κρυμμένες προσμένοντας ετούτη τη στιγμή.

Η υποδουλωμένη μέχρι τότε Ευρώπη παρακολουθεί με κομμένη την ανάσα την μικρή Ελλάδα που τολμά να αντιταχθεί με το μικρό της ανάστημα αλλά με την μεγάλη καρδιά, μόνο η φτωχή μας χώρα τόλμησε να υψώσει ανάστημα με το ηρωικό “ΟΧΙ” και με το αίμα της θυσίας των παιδιών της, όταν όλα τα κράτη της Ευρώπης έλεγαν ΝΑΙ, και να στείλει μήνυμα ελπίδας σε όλη την οικουμένη. Των Ευρωπαίων αυτών που σήμερα λένε “ΟΧΙ” στην Ελλάδα.

Είχαν τόσο βέβαιη τη νίκη που μέχρι και ο ίδιος ο Μουσολίνι βρέθηκε στο μέτωπο για να κατευθύνει την ιταλική επίθεση. Οι όποιες όμως ελπίδες του γρήγορα εξαϋλώθηκαν στα χιονισμένα βουνά της Πίνδου από την ορμή των Ελλήνων πολεμιστών.

Στις 6 Απριλίου 1941 εκδηλώθηκε η γερμανική επίθεση στα απόρθητα οχυρά της Γραμμής Μεταξά. Οι λιγοστοί Έλληνες υπερασπιστές των οχυρών απέκρουσαν για τρεις ημέρες τις επιθέσεις των Γερμανών. Οι Έλληνες υπερασπιστές της Γραμμής των Οχυρών Μεταξά εγκατέλειψαν μόνον αφού πλέον κάθε αντίσταση ήταν μάταιη. Οι Γερμανοί τους τίμησαν για τη γενναιότητα τους παρουσιάζοντας όπλα και επιτρέποντάς τους να πάρουν μαζί τους όλο τον οπλισμό τους.

Η Αντίσταση των Ελλήνων ήταν παραπάνω από ηρωική. Υπήρξε τέτοια που έκανε ακόμα και τον Χίτλερ να παραδεχθεί ότι:

«Η ἱστορικὴ δικαιοσύνη μὲ ὑποχρεώνει νὰ διαπιστώσω ὅτι ἀπὸ ὅλους τοὺς ἀντιπάλους μας, ὁ Ἑλληνικὸς λαὸς ἀγωνίσθηκε τόσο γενναῖα, ὥστε ἀκόμα καὶ αὐτοὶ οἱ ἐχθροί του δὲν δύναται νὰ ἀρνηθοῦν τὴν πρὸς αὐτὸν ἐκτίμηση. Ἀπὸ ὅλους τοὺς ἀντιπάλους, οἱ ὁποῖοι μᾶς ἀντιμετώπισαν, μόνον οἱ Ἕλληνες στρατιῶτες πολέμησαν μὲ παράτολμη καὶ ὕψιστη περιφρόνηση πρὸς τὸν θάνατο. Δὲν συνθηκολόγησαν παρὰ μόνο ὅταν κάθε ἄλλη ἀντίσταση ἦταν ἀδύνατη καὶ ἀπολύτως μάταιη.»

Η αντίσταση όμως στον “Άξονα” δεν σταματά εδώ. Αντιμετωπίζοντας μύριες δυσκολίες καὶ ευρισκόμενα σὲ ὑποχώρηση τὰ ὑπολείμματα τῶν ἐνόπλων δυνάμεων έφτασαν στὴ Μέση Ανατολή καὶ τὴν Αίγυπτο όπου ξεκίνησαν τὸ δύσκολο έργο τῆς αναδιοργάνωσης.

Ελεύθεροι και σκλάβοι έστρεψαν τότε τα μάτια τους προς την Ελλάδα για να αντλήσουν θάρρος από την μικρή Ελλάδα την μεγάλη όμως σε κατορθώματα και θυσίες Ελλάδα.

Η ελληνική νίκη στο αλβανικό μέτωπο καθώς και η σθεναρά αντίσταση στην γερμανική εισβολή επηρέασε την εξέλιξη του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου και επέδρασε ευεργετικά στην εξέλιξη του πολέμου για όλη την Ευρώπη , αυτή που σήμερα ως άλλος φασιστικός άξονας με το ίδιο θράσος μας ζητά κυριαρχικά μας δικαιώματα ως εγγυήσεις.

Με το ίδιο “ΟΧΙ” θ’ απαντήσουμε και εμείς οι σημερινοί Έλληνες σε κάθε ατιμωτική ξενοκίνητη πρόκληση αλλά και ψευτοδιληματισμών που τίθενται (όπως επιτρέψτε μου “αν θα πληρωθούν συντάξεις και μισθοί” που εκστομήθηκαν από στόματα δήθεν πατριωτών για να δικαιολογήσουν την ένοχη συμμετοχή τους στο ξεπούλημα), παρασκηνιακών, ποταπών και αντεθνικών συμφερόντων.

Η Δημοκρατία, η Ελευθερία, η Κοινωνική Δικαιοσύνη, η Αξιοπρέπεια είναι ιδεώδη αθάνατα, θα εξακολουθούν να θριαμβεύουν όσο υπάρχουν ανένδοτες αθάνατες Ελληνικές ψυχές.

Ο Παναγιώτης Κανελλόπουλος επεσήμανε: “Είμαστε έτοιμοι για όλα, πάντοτε οι αθώοι είναι έτοιμοι για όλα. Οι ένοχοι φοβούνται. Οι αθώοι ποτέ. Οι αθώοι είναι σε κάθε στιγμή έτοιμοι για τη ζωή και για το θάνατο, για την εύνοια και για τη δυσμένεια της τύχης, για την καταιγίδα και την καλοκαιρία. Μονάχα για ένα πράγμα δεν είναι ποτέ έτοιμος και άξιος ο αθώος: για την ατιμία”.

Σήμερα, έχοντας περάσει 71 χρόνια από το έπος του ’40 και με το χρόνο να επιδρά καταλυτικά στη μνήμη μας αλλά και από την συνεχή προσπάθεια ακόμη και ιθυνόντων το τόπου για απαξίωση κάθε ιστορικού γεγονότος μπορεί το “ΟΧΙ” να μην ακούγεται δυνατό, μπορεί και ο εορτασμός της επετείου να κουράζει κάποιους, μπορεί οι λόγοι που εκφωνούνται ν’ ακούγονται ανιαροί, ανούσιοι και πεπερασμένοι, όμως η 28^η Οκτωβρίου εξακολουθεί να μας στέλνει το μήνυμα ότι η ζωή έχει νόημα και αξία παρά μόνο όταν τη ζούμε ελεύθεροι.

«Εθνικόν είναι ό,τι είναι αληθές» λέει ο εθνικός μας ποιητής Διονύσιος Σολωμός. Σήμερα περισσότερο από ποτέ έχουμε ανάγκη για τέτοια παραδείγματα και θυσίες προκειμένου να μπορέσουμε να συνεχίσουμε ως έθνος και όχι ως λαός μιας παγκοσμιοποιημένης κοινωνίας.

Ας αποδώσουμε λοιπόν ένα ελάχιστο φόρο τιμής στους προγόνους μας και ας μην αμελήσουμε το απλό, να αναρτήσουμε την Ελληνική σημαία στο μπαλκόνι μας.Έχουμε την ηθική υποχρέωση να το κάνουμε γιατί όπως και ο Κωστής Παλαμάς λέει: «Χρωστάμε σε όσους ήλθαν, πέρασαν, θα'ρθούνε, θα περάσουν. Κριτές θα μας δικάσουν οι αγέννητοι νεκροί».

Ζήτω η 28η Οκτωβρίου 1940

Ζήτω η Ελλάδα

Ζήτω το Έθνος

Σπύρος Σταματόπουλος

Συνταγματάρχης ε.α.