Ας μιλήσουμε για το “βαποράκι” Γιάννη Στουρνάρα

Τι να πει κανείς για τον έλληνα υπουργό εθνικής οικονομίας και οικονομικών Γιάννη Στουρνάρα; Μα τι άλλο εκτός από το ότι διαψεύδει την κάθεμιά από τις προαναφερθείσες ιδιότητες που θεωρητικά τον προσδιορίζουν.

Και τι είναι τελικά ο Γιάννης Στουρνάρας; Τίποτε άλλο από ένα απλό “βαποράκι”. Όχι του Μπουρνόβα φυσικά, αλλά από αυτά που μεταφέρουν τις δόσεις.
Ας παρατηρήσουμε λίγο τη συμπεριφορά του για να δούμε του λόγου το αληθές.
Πρώτον, λειτουργεί ως μεσάζοντας, ως κομιστής της δόσης όπως συμβαίνει με τα ναρκωτικά. Κανείς εξαρτημένος δε βλέπει ποτέ τα αφεντικά. Το αλισβερίσι γίνεται με τον ενδιάμεσο, το βαποράκι.
Δεύτερον, τα βαποράκια γνωρίζοντας την τρισαθλιότητά τους και ακριβώς αυτό ότι δηλαδή πρόκειται για ανθρωπάκια που τελούν υπό την εξουσία των ισχυρών, αρέσκονται να επιδεικνύουν δύναμη στους ανίσχυρους εξαρτημένους που περιμένουν μέσα στο δράμα τους τη λυτρωτική τους δόση. Παίζουν με τα θύματά τους.
Τρίτον, οι μεσάζοντες των δόσεων του θανάτου αψηφούν τους νόμους και προσβάλλουν τους λειτουργούς της δικαιοσύνης γράφοντάς τους στα παλιά τους τα παπούτσια.
Τέταρτον, τα βαποράκια λυγίζουν όταν τους βάζει χέρι το μεγάλο αφεντικό όπως ακριβώς συνέβη με τον άνθρωπό μας όταν τον έψεξε ο γερμανός ομόλογός του.
Πέμπτον, δε δείχνει κανένα έλεος όταν του χρωστάς έστω και ένα ευρώ. Είναι ικανός να σε παραδώσει στις…αρχές και να σε χώσει μέσα.
Είναι φυσικά κι αυτή μια φιλοδοξία ζωής. Να γίνει κανείς βαποράκι σκορπώντας τη δυστυχία γύρω του. Αλίμονο σε αυτούς που τον μεγάλωναν για να έχει αυτή την κατάληξη.