Γράφει ο Γιώργος  Ν.  Καπιδάκης

   Ιστορικός, Ε. Α. Παν/μίου  (Πάτρας)

Αυτή η  εκμοντερνιστική τάση του  αρχαίου δράματος, έπρεπε να μας προβληματίζει γιατί μάλλον έχει χαθεί το θέμα του μέτρου  αλλά και της σκοπιμότητας. 

Νοσταλγήσαμε την αρχαία ένδυση και σκηνογραφία, καθώς σπάνια πια σε παραστάσεις αρχαίου δράματος βλέπουμε τη χλαμύδα, το χιτώνα, τα σανδάλια και τους κοθόρνους. Κάποιες φορές έχουν πετύχει τα πειράματα κάποιον σκηνοθετών που επιχειρούν κατά καιρούς να στήσουν τις παραστάσεις του με σημερινά στοιχεία , αλλά το γεγονός ότι τείνει να γίνει κανόνας, το σμόκιν οι σύγχρονες στρατιωτικές στολές, τα σύγχρονα γυναικεία φορέματα  και οι γόβες μέσα στα αρχαία θέατρα, δεν είναι το σωστό  για τις νέες γενιές, που θέλουν να μυηθούν στο αρχαίο δράμα, παρακολουθώντας μια τραγωδία ή κωμωδία.

Προφανώς ο σκηνοθέτης  δεν είχε μετρήσει σωστά τα μεγέθη του Αρχαίου Θεάτρου, οι σκηνοθετικές εικόνες δεν έδειχναν σπουδαία έμπνευση. Αναφέρομαι στην Ιφιγένεια εν Αυλίδι. Η μουσική του Κωνσταντίνου Βήτα, με τα τραγούδια που ερμήνευσε με την φωνή της η Ρίτα Αντωνοπούλου, έδινε μία σύγχρονη νότα στην παράσταση, αλλά από την άλλη έδειχνε και λίγο εκτός θέματος. Και γενικά, ο χορός, έδειχνε τελείως αποκομμένος συναισθηματικά από το μεγάλο αυτό δράμα.

Η γραφομηχανή ο ήχος ελικοπτέρου, ο χορός μιλούσε ηχογραφημένα…

Οι ηθοποιοί ήταν ποιοτικοί.

Σε γενικές γραμμές, η παράσταση ικανοποίησε.

Τα ρούχα των αρχαίων Ελλήνων
Τα ρούχα των αρχαίων Ελλήνων ράβονταν και φοριόνταν πολύ εύκολα. Συνήθως ήταν ένα τετράγωνο κομμάτι υφάσματος. 

Το πιο συνηθισμένο ένδυμα που φορούσαν τόσο οι γυναίκες, όσο και οι άνδρες έμοιαζε με μακριά πουκαμίσα και λεγόταν πέπλος ή χιτώνας. Πάνω απ’ αυτό φορούσαν ένα μανδύα που λεγόταν ιμάτιο. Το ιμάτιο ήταν ένα τετράγωνο ύφασμα, συνήθως μάλλινο, το οποίο έφεραν οι άνδρες κατάσαρκα και ενίοτε πάνω από τον χιτώνα, οι δε γυναίκες πάντοτε σχεδόν ως πανωφόρι, πάνω από τον χιτώνα ή τον πέπλο…

http://www.fhw.gr/exhibitions/hellenic_costume/gr/